خرس ها

برنامه دوچرخه سواری در کویر- 8 تا 10 فروردین 1388

نفرات برنامه: سیما برنا، سولماز راستجو، آتوسا مشعشعی ، میثم اکبری، یاشار قندچی، امیر ضیایی، ایمان مکارمی، سروش سمیانی، مرتضی عیسی آبادی، محمود عیسی آبادی، محسن وطن پرست ، بهنام برنا(سرپرست)1

از مدتها قبل تصمیم به انجام یک برنامه دوچرخه سواری در کویر را داشتیم. دریاچه نمک بخاطر نزدیکی به تهران مد نظر ما بود و طبق برنامه قرار بر حرکت از پیشوا(جنوب ورامین ) تا قصر بهرام در روز اول و از آنجا تا کاروانسرای مرنجاب در روز دوم و در روز سوم و احیانا چهارم ، کاشان و نهایتا برگشت با ماشین به تهران بود. شب برنامه باخبر شدیم که بعلت نظامی بودن مبارکیه که در میانه راه پیشوا به قصر بهرام قرار دارد ممکن است در عبور از آنجا دچار مشکل شویم. بهمین خاطر تصمیمم گرفتیم که مسیر روز اول را تغییر داده و از گرمسار و روستای کهک شروع کنیم و از مسیر ی که ظاهرا مسیر جاده ابریشم هم بوده به قصر بهرام برویم. بعلت دیر خبر دار شدن ما از این موضوع فرصت ثبت این مسیر برای GPS را نداشتیم و طبق اطلاعات می دانستیم که این مسیر خیلی واضح است و ما در صورت حرکت در این مسیر به مشکلی بر نخواهیم خورد.1
صبح خیلی زود از تهران حرکت را آغاز کردیم. اتوبوس برای جابجایی خودمان بعلاوه دوچرخه ها در نظر گرفته بودیم. در گرمسار توقفی برای صبحانه داشتیم و نهایتا بسمت روستای کهک حرکت کردیم. در اینجا از یکی از افراد محلی در مورد شروع مسیر جاده ابریشم که بسمت قصر بهرام میرود سوال کردیم که مسیری خاکی را به ما نشان داد. این مسیر طبق پیش بینی حدود 50تا60 کیلوتر بود. این مسیر مسیری خوب بود و ما هم با اطمینان شروع به حرکت با سرعت زیاد کردیم. ولی تقریبا 1 ساعت بعد مسیر بتدریج نرم و غیر قابل عبور می شد. به حرکت ادامه دادیم با این فرض که جلوتر مسیر بهتر می شود و... بعد از حدود 3 ساعت ما با واقعیت روبرو شدیم! ما کاملا گم شده بودیم. تنها چیزی که می دانستیم جهت قصر بهرام بود و GPS به ما جهت و کیلومتر های باقیمانده تا قصر بهرام را نشان میداد. بعد از عبور از یک مسیل که آب داشت و گذر از میسر های گلی و نمکزار و ...به یک مسیر رسیدیم . مسیر تقریبا در جهت کاروانسرا بود ولی برای دوچرخه نامناسب... در تمام این مدت ما دوچرخه ها را در مسیرهای نرم و نمکزار هل می دادیم و خبری از دوچرخه سواری نبود. سرعت خیلی کم بود(زیر 4 کیلومتر در ساعت). هوا گرم و مصرف آب بالا. زمانی که هوا بسمت تاریکی می رفت ما 25 تا 30 کیلومتر دیگر تا قصر بهرام داشتیم. با غروب آفتاب برای خوردن غذا توقفی کردیم و دوباره حرکت را آغاز کردیم. با امید ساده تر شدن حرکت در شب ( و کورسوی امیدی برای رسیدن به مسیر اصلی) . عبور از مسیل های گلی به سختی انجام می شد و ... مسیری که تاکنون در آن حرکت میکردیم( البته پیاده چون با دوچرخه در آن نمی شد حرکت کرد) بعد از عبور از یکی از مسیل ها تمام شد. نهایتا 15 کیلومتر مانده به قصر بهرام ( خط مستقیم GPS) حدود ساعت 1 شب تصمیم بخاطر خستگی خیلی زیاد تصمیم به شب مانی گرفتیم. با میزان آبی که برایمان باقی مانده بود(نفری حدود1.5 لیتر) طبق پیش بینی من اگر فردا هم قرار بود به همین شکل حرکت کنیم احتمالا هیچ وقت به قصر بهرام نمی رسیدیم... صبح زود حرکت را ادامه دادیم. امروز شانس با ما بود. بعد از کمی حرکت زمین سفت شد( مسیر خاصی نبود) و قابل حرکت با دوچرخه. بعد از مدتی هم با مسیر اصلی برخورد کردیم. مسیری خاکی و ایده آل برای دوچرخه!! و حسرت های ما بخاطر تلاش های دیروزمان در گل و ... بیرون کشدن دوچرخه ها از گل! و حالا می شد در یک مسیر سفت! حرکت کرد. البته مسیر از اینجا تا قصر بهرام تماما سربالایی بود .تقریبا آب ما تمام شده بود. نهایتا بعد از 10 کیلومتر به قصر بهرام رسیدیم. خیلی خسته! میثم و آتوسا که دیروز با لندرور تا اولین مسیل با آمده و برگشته بودند از مسیر اصلی( جاده ابریشم ) دیشب به اینجا آمده بودند و حالا منتظر ما بودند. ما قبل از ظهر به اینجا رسیدیم و از نظر زمانی می توانستیم بعد از ظهر به مسیر ادامه بدهیم( بسمت مرنجاب) ولی بدن های تحلیل رفته دیروز نهایتا ما را برای استراحت و برگشت فردا بسمت تهران سوق داد.1
شب خوبی در قصر بهرام داشتیم و بازدیدی هم از کاروانسرای عین الرشید در نزدیکی قصر بهرام داشتیم. برنامه فردا برگشت از مسیر مبارکیه بسمت تهران بود. طبق پیش بینی از قصر بهرام تا پیشوا 87 کیلومتر بود. قسمتی از این مسیر در محدوده پارک ملی است و قسمتی دیگر منطقه نظامی است. سرعت ما خیلی خوب بود(میانگین بالای 25 کیلوتر در ساعت) بعد از ظهر هوا رو به خرابی میرفت و ما در نزدیکی پیشوا در امامزاده .......بخاطر باد شدید توقف برای نهار کردیم و طبق هماهنگی اتوبوس هم همینجا برای بردن ما آمد.
مجموعا برنامه ای بود برای کسب تجربه های زیاد برای برنامه های آینده

عکس های زیر توسط سولماز گرفته شده (دستش درد نکنه!) 1